Beduinski artefakti kumranskih pećina

2024 Autor: Seth Attwood | [email protected]. Zadnja izmjena: 2023-12-16 15:59

Početkom 1949. godine arheolozi su otkrili pećinu br. 1, što je označilo početak arheološkog istraživanja Kumrana i okoline. Pažljivim ispitivanjem pećine, koja se nalazi kilometar sjeverno od Kumranske klisure, otkriveni su fragmenti od najmanje sedamdeset rukopisa, uključujući dijelove sedam svitaka koje su prethodno nabavili od beduina.

Tako je postalo jasno odakle su tačno Arapi dobili rukopise. Osim toga, artefakti pronađeni u pećini potvrdili su datiranje svitaka prethodno utvrđeno paleografskom analizom. U isto vrijeme, beduini su nastavili samostalno tragati za rukopisima, jer su brzo shvatili da su ti komadići kože odličan izvor prihoda. Novi nalazi koje su beduini otkrili na drugim mjestima dokazali su da pećina 1 nije jedina - postalo je jasno da postoje i druge pećine s rukopisima.

U periodu od 1951. do 1956 obilježila je posebna aktivnost traženja novih pećina sa svicima, te arheološka istraživanja u Kumranskoj regiji. Arheolozi su istražili osam kilometara duge litice sjeverno i južno od ruševina. Rukopisi su pronađeni u devetnaest kumranskih pećina otkrivenih tokom ovih pretraga. Pet od njih su otkrili beduini, a šest arheološki naučnici.

Kumranska pećina br. 1 (1Q) - otkrio je mladi beduinski pastir 1947. godine, istražili su je arheolozi 1949. godine. U ovoj pećini pronađeni su prvi svici s Mrtvog mora, kojima je tada dodijeljen prvi broj. Ovi svici su savršeno očuvani zbog činjenice da su bili u visokim zemljanim posudama sa netaknutim poklopcima. Otkriće prvih sedam svitaka je revolucioniralo način na koji proučavamo hebrejsku Bibliju i porijeklo kršćanstva. Ovih sedam svitaka poznati su pod sljedećim naslovima: Uredba Zajednice, Rat sinova svjetlosti protiv sinova tame, Hvalospjevi Dana zahvalnosti, Prvi Izaijin svitak, Drugi Izaijin svitak, Apokrifi Postanka i "Komentar knjige proroka Habakuka." Nakon detaljnih arheoloških iskopavanja u ovoj pećini, naučnici su pronašli dodatne fragmente iz ovih rukopisa, kao i fragmente desetina drugih radova.

Kumranska pećina br. 2 (2Q) – Otkrili su je beduini 1952. Sadržala je fragmente iz mnogih knjiga hebrejske Biblije, uključujući svih pet knjiga Tore, Jeremijinu knjigu i Knjigu psalama. Pronađeni su i fragmenti nebiblijskih tekstova kao što su Knjiga Jubileja i Enohova knjiga.

Kumranska pećina br. 3 (3Q) - otkrivena i proučavana od strane arheologa iste 1952. godine. Ovdje su pronađena dva dijela jedinstvenog bakarnog svitka. Ovaj prilično čudan rukopis sadrži popis nebrojenog blaga (vjerovatno riznice Jerusalimskog hrama) skrivenog na raznim mjestima u Judejskoj pustinji i oko Jerusalima. Ako je vjerovati sadržaju svitka, onda je u ovim skrovištima bila skrivena zapanjujuća količina zlata, srebra, bakra i dragocjenog tamjana. Osim bakrenog svitka u pećini br. 3, istraživači su pronašli i fragmente više od desetine biblijskih i nebiblijskih rukopisa, uključujući kopiju Knjige jubileja.

Kumranska pećina # 4 (4Q) - Otkrili su je beduinski lovci na blago 1952. godine dok su arheolozi istraživali pećine u Wadi Murabbaatu. Ovo je najpoznatija pećina, jer je u njoj bila skrivena veoma velika zbirka rukopisa. Ovdje je pronađeno na hiljade fragmenata stotina rukopisa (75% svih rukopisa pronađenih u Kumranu). Među njima su dijelovi hebrejske Biblije i apokrifna djela, komentari na hebrejsku Bibliju, tekstovi koji sadrže jevrejske zakone, molitve, sektaški spisi, tefiline i mezuze. Vrijedi napomenuti da je zbog vrlo loše očuvanosti mnoge fragmente bilo teško identificirati i dešifrirati.

Kumranska pećina br. 5 (5Q) – Otkrili su je i istražili arheolozi 1952. godine. U njoj su pronađeni fragmenti oko dvadeset pet pergamentnih svitaka, uključujući biblijske knjige i sektaške spise.

Kumranska pećina br. 6 (6Q) - Otkrili su je beduini 1952. U ovoj pećini pronađeni su fragmenti od više od trideset svitaka, ispisanih uglavnom na papirusu.. Među nalazima su hebrejske biblijske knjige, hvalospjevi i sektaški spisi. Danas je to najpristupačnija pećina za turiste, od onih u kojima su pronađeni kumranski svici.

Kumranske pećine 7-10 (7Q, 8Q, 9Q, 10Q) - ove pećine su otkrili arheolozi 1955. Bez izuzetka, svi rukopisi pronađeni u pećini 7 napisani su na grčkom, uključujući i prijevod Knjige Izlaska.

Q1 - 7Q18 fragmenti grčkog papirusa iz pećine 7 Neki naučnici su pokušali identificirati pojedinačne male fragmente iz ove pećine kao fragmente novozavjetnih tekstova. U pećini br. 8 pronađeni su fragmenti Knjige Postanka, Knjige psalama, kao i hvalospjev, mezuza i tefilin. S obzirom na to da su ovdje pronađeni i ostaci hrane, mnoštvo uljanica i šezdeset i osam kožnih petlji za uvezivanje svitaka, logično je pretpostaviti da je ova pećina služila kao radionica. Pećina br. 9 je općoj zbirci dodala samo nekoliko fragmenata papirusa, a u pećini br. 10 pronađen je samo jedan oslikani ostrakon (glinena krhotina).

Kumranska pećina br. 11 (11Q) - Otkrili su je beduini 1956. Tu su pronađeni posljednji do sada otkriveni kumranski svici. Riječ je o tridesetak rukopisa, od kojih su neki gotovo u potpunosti sačuvani. Među njima: Knjiga Levitska, napisana paleo-hebrejskim (tj. hebrejskim) pismom, Knjiga psalama i Targum (aramejski prijevod) Knjige o Jovu. Najimpresivniji nalaz u ovoj pećini je takozvani hramski svitak (najduži rukopis od svih kumranskih svitaka), napisan u stilu Knjige Ponovljenih zakona i detaljno opisuje zakone koji se odnose na Jerusalim i Hram.

Izbjegličke pećine tokom ustanka u Bar Kokhbi

1950-ih i 1960-ih godina. arheolozi i beduini su se takođe takmičili da pronađu što više rukopisa izvan regiona Kumranskih pećina. Najznačajniji nalazi pronađeni drugdje u Judejskoj pustinji su rukopisi koji datiraju iz pobune Bar Kokhba (132-135. n.e.), koji su pronađeni u pećinama Murabbaat i Hever klisura.

Wadi Murabbaat - (Klisura Darga - skraćeno MUR) - pećine koje su otkrili beduini 1951. Više od sto sedamdeset rukopisa pronađenih u pet pećina Wadi Murabbaata datira se iz perioda pobune Bar Kočbe (132-135. n.e.).). Prije svega, riječ je o administrativnim i finansijskim dokumentima ispisanim na papirusima i pripadaju izbjeglicama koje su se sklonile u ove pećine koje se nalaze osamnaest kilometara južno od Khirbet Qumrana. Ovi rukopisi uključuju i pisma koja je napisao ili diktirao vođa pobune Šimon Bar-Kokhba (čije je pravo ime Šimon Ben-Kosiba), kao i nekoliko vjerskih tekstova, od kojih je najvažniji svitak Dvanaest manjih proroka..

HEVER KLISURNICA (SMANJENI HEV)

Klisura Khever, koja se nalazi između Ein Gedija i tvrđave Masada, otkrili su beduini na samom početku 1950-ih. Nekoliko fragmenata rukopisa nabavljenih od beduina 1952. kasnije je identificirano kao pronađeno upravo u pećinama klisure Hever. Tokom opsežnog arheološkog iskopavanja u deset pećina u klisuri Hever (1960-1961), arheolozi su otkrili jednu od najvećih skrovišta drevnih rukopisa u Judejskoj pustinji. Svi oni pripadaju periodu pobune Bar Kokhbe i uglavnom su privatni dokumenti izbjeglica koje se kriju na tom području, kao i vojna prepiska između Bar Kokhbe i njegovih oficira, te fragmenti biblijskih tekstova.

Pećina klisure Hever # 5-6 (5/6 HEV) - Ovo je takođe poznato kao "Pećina poruka". Sadržao je dokumente koji datiraju iz perioda između 94. i 132. godine prije Krista. AD, a među njima su tri opsežne arhive:

• Kožno krzno sa petnaest poruka (na hebrejskom, aramejskom i grčkom), od kojih je većinu poslao Bar Kočba, vođa pobune.
• Spakovana i ugurana u kožnu torbu, snop od trideset pet finansijskih dokumenata koji pripadaju ženi po imenu Babata.
• Pet ugovora koji pripadaju izvjesnom Elazaru, farmeru iz Ein Gedija.

Pećina klisure Hever br. 8 (8 HEV) - takođe nazvana "Pećinom užasa" zbog četrdeset skeleta pronađenih u njoj - ostataka izbjeglica koje su se tu skrivale tokom ustanka Bar-Kokhba. Arheolozi su pronašli i tri ostrakona (glinene krhotine) postavljene na skeletima - na njima su bila ispisana imena pokojnika. Najznačajniji tekstualni nalaz je grčki prijevod Knjige dvanaest manjih proroka.

Zbirka Seial (XHev / Se) je zbirka dokumenata koje su beduini prodali 1950-ih. Rockefeller Museum. Mjesta na kojima su ovi rukopisi pronađeni uglavnom su nepoznata. I premda su sami beduini tvrdili da su te materijale pronašli na području klanca Tseelim, ipak su kasnija arheološka istraživanja pokazala da barem neki od ovih fragmenata potječu s drugih mjesta. Dio ove zbirke čine fragmenti rukopisa koji su kasnije pronađeni u klisuri Hever, kao i prodajni list iz Wadi Murabbaata.

Najzanimljiviji dio zbirke "Tseelim" je arhiv Salome, kćeri Levijeve: osam dokumenata s početka 2. vijeka. nove ere, pisana paralelno na dva jezika: grčkom i aramejskom.

Ostali nalazi

Wadi ed-Dalie - (Pećina Abu Shinje) (WD) - Otkrili su je beduini 1962. U ovoj pećini, koja se nalazi otprilike četrnaest kilometara sjeverno od Jerihona, otkrivena je skrovište sa četiri desetine fragmenata aramejskog papirusa, pečata, novčića i ostaci skeleta dvjesto pet ljudi. Pomenuti antički papirusi su samaritanski pravni dokumenti iz perzijskog perioda (IV vek pre nove ere), uglavnom - akti o prodaji robova. Vlasnici ovih dokumenata bili su bogati Samarićani koji su pobjegli iz Samarije nakon što je to područje zauzeo Aleksandar Veliki 332. godine prije Krista. e., i, po svemu sudeći, ubijeni od strane makedonskih vojnika (nakon što su živog spalili makedonskog guvernera).

Tvrđava Masada (MAS) Potpuna iskopavanja na ovom lokalitetu obavljena su između 1963. i 1965. godine. Masada je jedno od mjesta svjetske baštine na UNESCO-voj listi - najpoznatije mjesto povezano s istorijom Velike jevrejske pobune protiv Rimljana 66-74. godine, posljednjeg uporišta pobunjenika. Pobunjenici su koristili impresivnu tvrđavu palatu kralja Heroda kao svoju bazu. Svi Masadini rukopisi nisu pronađeni u pećinama, već u prostorijama obnovljene palate, u blizini prostorija identificiranih kao sinagoga. Datira iz rimskog perioda, većina pronađenih nalaza sadrži fragmente sedam biblijskih svitaka: Postanak, dva primjerka Knjige Levitskog zakona, Knjige Ponovljenih zakona, Knjige Ezekijelove i dvije kopije Knjige psalama, kao i kopiju "Himna subotne žrtve" i hebrejski original Mudrosti Isusa, sina Sirahova.

Biblijski svici se poklapaju sa tzv. "Mazoretski" (tj. tradicionalni) tekst hebrejske Biblije, što znači da je poznati biblijski kanon formiran već u prvom vijeku nove ere. Ostali nalazi uključuju grčke i latinske papiruse, uglavnom vojne dokumente koji su pripadali rimskim vojnicima stacioniranim u tvrđavi nakon gušenja ustanka. Izuzetak je komad papirusa sa stihom iz Vergilijeve Eneide: „O Ana, snovi me plaše“(IV, 9). U tom kontekstu pretpostavlja se da je ovaj red bio pisana reakcija rimskog vojnika na zastrašujući prizor tvrđave pune mrtvih pobunjenika.

Većina svitaka s Mrtvog mora su vjerski spisi, koji su na našoj web stranici kategorizirani u dvije vrste: "biblijski" i "nebiblijski"."Tefilini i mezuze" su raspoređeni u posebnu kategoriju. Dokumenti neknjiževne prirode, općenito, papirusi pronađeni ne u pećinama Kumrana, već na drugim mjestima, grupisani su u odjeljke "Dokumenti" i "Pisma", te u posebnu malu grupu "Vježbe pisanja". Postoji i posebna grupa "Neidentifikovani tekstovi", koja uključuje mnoge fragmente u žalosnom stanju, koje naučnici nisu mogli pripisati jednoj od postojećih kategorija. U pravilu se naziv pojedinog rukopisa odnosi na jedan tekst. Međutim, u nekim slučajevima isti je naslov dodijeljen nekoliko djela. Ponekad razlog za to može biti to što je svitak ponovo korišten – to jest, novi je napisan na vrhu starog, zamagljenog ili struganog teksta (tzv. palimpsest). U drugim slučajevima, jedan tekst je napisan na prednjoj strani svitka, a drugi na poleđini. Razlog za takvu klasifikaciju mogu biti i greške ili neslaganja naučnika koji nisu došli do konsenzusa o klasifikaciji fragmenata koji se proučavaju.

Lijevo: MAS 1o Avers svitka (recto) - tekst u kojem se spominje planina Gerizim

Desno: MAC 1o Poleđina lista (verso) - neidentifikovani tekst

Ponekad su istraživači pogrešno vjerovali da pojedinačni fragmenti pripadaju istom rukopisu. Ali ponekad su to bili izvodi iz istog djela - na primjer, biblijske knjige Levitski zakonik, ali različite njene kopije. U nekim slučajevima, nazivima ili brojevima svitaka se dodaju slova kako bi se razlikovale različite kopije istog djela. U slučaju gore pomenute knjige Levitski zakonik, to su: 4Q26, 4Q26a, 4Q26b, 4Q26c.

Vrste eseja

Tipično, istraživači klasifikuju književna djela među svitke s Mrtvog mora prema njihovom sadržaju ili žanru. Naučnici imaju različita mišljenja o nekim specifičnim kategorijama, a termini koje koristimo odabrani su samo da bi olakšali korisniku navigaciju po stranici, a ne da bi doprinijeli ionako konfuznoj naučnoj debati. Štaviše, jedan te isti tekst može se pripisati nekoliko kategorija.

Biblijski tekstovi

Sveto pismo (מקרא) - kopije knjiga uključenih u hebrejsku Bibliju. Sve knjige hebrejske Biblije pronađene su među svicima s Mrtvog mora, osim Knjige o Esteri (Ester). Ovo su najstariji biblijski tekstovi koji su došli do nas.

Prevodi Svetog pisma (תרגום המקרא) - prijevodi biblijskih tekstova na aramejski i grčki.

Tefilin i mezuza

Tefilin (filakterije) i mezuze sadrže odlomke iz Tore i koriste se u jevrejskom ritualu u skladu sa rečima Ponovljenih zakona 6:6-9:

“Neka ove riječi, koje ti danas zapovijedam, budu u tvom srcu… I veži ih kao znak na svoju ruku, i neka ti budu upisane među očima. I napiši ih na dovratnicima svoje kuće i na svojim kapijama."

Tefilin (תפילין) - tordirani komadi pergamenta, stavljeni u posebne kutije i namijenjeni da budu "znak na ruci" i "obris između očiju". Više od dvadesetak listova pergamenta sa tekstom za tefiline pronađeno je u kumranskim pećinama, a još nekoliko tefilina pronađeno je u klisurama Murabbaat, Hever i Tseelim.

Prepoznaju se po biblijskim citatima koje sadrže, i po nekim posebnostima pisanja, posebno po malim slovima. Ovi tekstovi su identični onima koje zahtijeva zakon koji su uspostavili rabini i koji se do danas poštuju u jevrejskoj vjerskoj praksi. Međutim, neki od pronađenih primjeraka sadrže i dodatne citate iz Biblije. Budući da su tefilini iz Kumrana jedini primjerci perioda Drugog hrama koje imamo, ne znamo da li njihove karakteristike odražavaju tradiciju jedne specifične zajednice, ili tradiciju raširenu među ljudima.

Mezuza (מזוזה) - list pergamenta s tekstom iz hebrejske Biblije, smješten u posebne kapsule i pričvršćen za okvire vrata. Osam mezuza je pronađeno u Kumranskim pećinama i još nekoliko u Wadi Murabbaatu. Biblijski citati ispisani na ovim mezuzama identični su onima koji se danas nalaze na dovratnicima jevrejskih domova.

Nebiblijski spisi

Nebiblijski spisi su tekstovi koji nisu uključeni u hebrejsku Bibliju. Istovremeno, neke od njih su i njihovi autori i čitaoci toga vremena mogli prepoznati kao svete.

Apokrifi (אפוקריפה) - ovaj termin označava određena djela koja su dio katoličkog i pravoslavnog Starog zavjeta, ali nisu dio hebrejske Biblije i protestantskog Starog zavjeta. Među svicima s Mrtvog mora pronađena su tri slična apokrifa: Ben Sirah (također poznat kao Isusova mudrost, Sirahov ili Sirahov sin), Tobitova knjiga i Jeremijina poslanica.

Kalendarski tekstovi (חיבורים קלנדריים) su kalendarski proračuni koji se nalaze u pećinama Kumrana i pretežno su orijentisani prema solarnom, a ne lunarnom ciklusu. Ovi kalendari su važan izvor informacija o praznicima i takozvanim svećeničkim redovima (משמרות). Neki od njih su napisani tajnim pismom (neobičan način pisanja na hebrejskom), budući da su ove informacije možda bile tajne i ezoterične. Ovi rukopisi su posebno vrijedni zbog svoje urednosti i sistematskog navođenja dana i mjeseci, zahvaljujući čemu su naučnici ponovo kreirali nedostajuće dijelove kalendara. Najčešći od ovih kalendara uključuje 364 dana, podijeljenih u četiri godišnja doba od po 13 sedmica.

Egzegetski tekstovi (חיבורים פרשניים) su djela koja analiziraju i tumače određena biblijska djela. Najpoznatiji od ovih tekstova su takozvani Pešarim (vidi dole); kao i "halahični midraš" i tumačenja knjige Postanka.

Pešer (פשר) je posebna vrsta komentarne literature koja vrlo usko tumači biblijska proročanstva kao upućivanje na historiju kumranske zajednice. Pešarimi su posebno fokusirani na eshatološku ideju „posljednjih dana“. Ovi komentari su vrlo lako prepoznatljivi zbog česte upotrebe riječi "caesher", koja povezuje biblijske odlomke i sektaška objašnjenja koja ih tumače.

Istorijski spisi (חיבורים היסטוריים) - tekstovi posvećeni određenim stvarnim događajima, a ponekad i komentarišući te događaje sa stanovišta morala ili teologije. Ovi odlomci spominju istorijske ličnosti poput kraljice Salome (Shlamzion) ili grčkih kraljeva, a mnogi od događaja opisanih u njima odvijaju se usred ratova i pobuna.

Halahijski tekstovi (חיבורים הלכתיים) su tekstovi uglavnom posvećeni halahi (izraz korišten u kasnijoj rabinskoj literaturi), odnosno raspravi o jevrejskim vjerskim zakonima. Hebrejska Biblija sadrži širok spektar halahičnih tekstova, koji raspravljaju o širokom spektru pitanja: građanski odnosi, ritualni zahtjevi i zapovijesti (na primjer, poštovanje praznika), hramske službe, ritualna čistoća i nečistoća, ponašanje u okviru propisane etike, itd. Mnogi kumranski tekstovi tumače i proširuju tradicionalni biblijski pogled na ove zakone. A među njima su, na primjer, Povelja zajednice ili halahični dijelovi Damaskog dokumenta (poznati i kao Damaski svitak), koji su posvećeni posebnim pravilima i propisima sektaša. Neki spisi, od kojih je najznačajniji Miktsat Maasei ha-Torah (MMT, poznat i kao Halahijsko pismo), posvećeni su polemikama sa protivnicima sekte.

Skoro biblijski tekstovi (חיבורים על המקרא) su djela koja prepričavaju svete spise na nov način, proširujući ili uljepšavajući biblijske naracije ili halahične tekstove novim detaljima. Ova kategorija uključuje, na primjer, apokrife Postanka, Enohovu knjigu i Hramski svitak. Neki od skoro biblijskih tekstova, kao što su Knjiga Jubileja ili Aramejski dokument o Leviju, možda su imali sveti status među nekim drevnim religijskim grupama.

Poetski i liturgijski tekstovi (חיבורים שיריים וליטורגיים) - većina pjesama i hvalospjeva pronađenih među svicima s Mrtvog mora usko je povezana s biblijskom poezijom. Mnogi tekstovi koriste teme i izraze karakteristične za kasniji period, a to se prvenstveno odnosi na sektaška djela kao što su, na primjer, himne za Dan zahvalnosti. Neki od ovih tekstova su možda bili sastavljeni za lično proučavanje i razmišljanje, drugi za formalne liturgijske službe: na primjer, dnevne molitve, praznične molitve i subotnje pjesme paljenica.

Poučni tekstovi (חיבורים חכמתיים) - Neki od kumranskih svitaka nastavljaju tradiciju poučne ili filozofske literature, kao što su biblijske knjige kao što su Izreke, Job, Propovjednik i takvi apokrifni spisi Sirdoma Isusa sina Wisoma sina Wisona. U ovim spisima praktični savjeti o svakodnevnom životu koegzistiraju s dubokim razmišljanjima o prirodi stvari i sudbini čovječanstva. Djela kao što su Instrukcije i Misterije kombiniraju pragmatične i filozofske teme s apokaliptičnim i halahičkim temama.

Sektaška djela (חיבורים כיתתיים) su djela koja koriste posebnu terminologiju i opisuju specifičnu teologiju, svjetonazor i historiju posebne vjerske grupe koja je sebe nazvala "Jahad" ("Zajedno", "Zajednica"). Centralna grupa ovih tekstova opisuje povelje zajednice s posebnim naglaskom na očekivanju kraja svijeta, koji članovi ove grupe vide kao neizbježan i blizak. Ranije su naučnici pripisivali sve svitke s Mrtvog mora Esenima, jednoj od tri vodeće jevrejske sekte iz perioda Drugog hrama. Danas većina istraživača smatra da u svojoj ukupnosti ovi tekstovi više odražavaju nekoliko srodnih vjerskih zajednica u različitim fazama formiranja i razvoja, a ne jednu sektu. Čak su i tekstovi klasifikovani kao „sektaški“najvjerovatnije sastavljeni od strane predstavnika različitih grupa, bez obzira da li su uključeni u zajednicu Yahada ili ne. Tri od prvih sedam svitaka otkrivenih u pećini 1 bila su najznačajnija u identifikaciji sektaških tekstova i danas su najpoznatiji rukopisi. To su Povelja zajednice, Rat sinova svjetlosti protiv sinova tame i komentar na knjigu proroka Avakkuma (Pešer Havakuk).

Dokumenti i pisma

Pisma Bar Kokhbe (איגרות בר כוכבא) su petnaest vojnih pisama koja su sačuvana u kožnom krznu u pećini broj 5/6 u klisuri Hever, poznatoj i kao Pećina poruka. Sva pisma u ovom svežnju sastavila je osoba iz užeg kruga vođe ustanka protiv Rimljana Šimona Bar-Kokhbe, a većina ih je napisana u ime potonjeg.

Arhiva Babatha (ארכיון בבתא) je lična arhiva žene koja je očigledno potražila utočište u Judejskoj pustinji tokom ustanka u Bar Kočbi. Ovi dokumenti su takođe pronađeni u pećini broj 5/6 u klisuri Hever (tzv. Pećina poruka) i predstavljaju trideset pet finansijskih dokumenata, uključujući bračni ugovor, zemljišne listove, trgovačke ugovore. Svi dokumenti su bili umotani u rolnu i stavljeni u kožnu torbu, koja je potom sakrivena u skrivenom procjepu u pećini. Očigledno je pažljiv odabir skloništa napravljen sa očekivanjem da će se ova dokumenta koristiti u budućnosti. Dokumenti su veoma dobro očuvani i sadrže tačne datume od 94. do 132. godine nove ere. n. e. Arhiv sadrži tekstove na aramejskom, nabatejskom i grčkom jeziku.

Arhiv Eleazar ben Shmuel (ארכיון אלעזר בן שמואל) - pored arhive Bar Kokhbe i Babate, u Pećini poruka otkriven je još jedan mali skup zanimljivih dokumenata - pet ugovora Ehmuelovog sina koji pripada S. seljak iz Ein Gedija. Pronađeni su u kožnoj torbi u istoj tajnoj pukotini u pećini kao i Babatina arhiva. Još jedan papirus koji je pripadao Elazaru bio je sakriven u trsci.

Navodno kumranski tekstovi (תעודות לכאורה ממערות קומראן) - i na kraju, postoje neki dokumenti koje su beduini prodali Rokfelerovom muzeju u Jerusalimu kao rukopis koji je navodno pronađen na drugom mestu, ali je moguće da su Kumran zapravo pronađeni. U najmanje jednom od ovih slučajeva, pripadnost kumranskim svicima je vrlo vjerojatna. Drugi odlomak je finansijski račun na grčkom, navodno napisan na poleđini originalnog kumranskog svitka.

Većina svitaka s Mrtvog mora napisana je na hebrejskom, ali mnogi su pronađeni na aramejskom i grčkom. Osim toga, postoji i nekoliko arapskih tekstova, te mali broj odlomaka na latinskom.

hebrejski

Hebrejski svici s Mrtvog mora uključuju biblijske tekstove, nebiblijske spise, te ugovore i pisma. Neki dokumenti sadrže tačne datume, ali obično se svici datiraju na osnovu paleografske analize (tj. na osnovu proučavanja kako se pisanje mijenjalo tokom vremena) i korištenjem radiokarbonske analize. Ovi tekstovi jasno svjedoče o hebrejskom kao živom govornom jeziku u staroj Judeji.

Većina hebrejskih svitaka napisana je standardnim hebrejskim pismom (tzv. "kvadratno pismo"), vrlo sličnom modernom hebrejskom pismu. Međutim, nekoliko svitaka je napisano paleohebrejskim pismom, odnosno drevnim pismom korištenim tokom perioda Prvog hrama. Zanimljivo je da neki standardni svici koriste drevno pismo za pisanje imena Boga. Osim toga, neki od svitaka su napisani tajnim slovima (tajna slova A, B i C) koristeći neobične znakove za prenošenje slova hebrejske abecede.

Naučnici obično govore o "kumranskom hebrejskom" kao jednom od književnih dijalekata ovog jezika. Neki od svitaka iz kumranskih pećina imaju karakteristične karakteristike - na primjer, tzv. "Potpuni" pravopis (koristeći slova א, ה, ו, י za samoglasnike), koji su istraživači nazvali "praksom kumranskih pisara". Dokumenti iz pećina Judejske pustinje, u kojima su se krili pobunjenici, pisani su na manje formalnom hebrejskom.

U nekim slučajevima, kada su tekstovi veoma fragmentarni, nemoguće je utvrditi na kom su jeziku napisani – na hebrejskom ili na aramejskom. U drugim slučajevima, isto djelo je pronađeno u Kumranu i na hebrejskom i na aramejskom – na primjer, to je slučaj s Knjigom o Tobitu i Knjigom o Enoku.

aramejski

(uključujući nabatejske)

Aramejski je bio lingua franca Bliskog istoka tokom biblijske ere i još uvijek ga koristi nekoliko kršćanskih zajednica. Kao i kod hebrejskih svitaka, većina aramejskih svitaka je napisana standardnim "kvadratnim" (hebrejskim) pismom. Svici s Mrtvog mora uključuju dokumente na različitim dijalektima aramejskog: službeni aramejski, jevrejski palestinski aramejski, nabatejski i kršćanski palestinski aramejski.

Zvanični aramejski je pce, koji je također poznat kao standardni aramejski ili carski aramejski. Službeni aramejski je bio u upotrebi od 7. do 3. stoljeća. BC e. Primjeri ovog dijalekta su aramejski dijelovi biblijskih knjiga Ezre i Daniela, kao i samaritanski papirusi iz Wadi Daliea.

Jevrejski palestinski aramejski - Ovaj dijalekt je u upotrebi od 200. godine prije Krista. e. do 200. godine nove ere e. Možda je to bio glavni jezik Judeje za vrijeme Isusa i ranih kršćana. U kumranskim svicima, književni poddijalekti ovog jezika zastupljeni su u nekoliko biblijskih prijevoda, kao iu nekim nebiblijskim spisima, kao što su apokrifi o Postanku i aramejski dokument o Leviju. Bar-Kokhvina pisma i papirusi iz 2. vijeka. n. e., pronađeni u pećinama Judejske pustinje, gdje su se skrivale izbjeglice, svjedoče o još jednoj varijaciji hebrejskog palestinskog aramejskog, koji je, očigledno, bio bliži govornom jeziku tog perioda.

11Q10

11Q Targum Job, aramejski

Nabatejski aramejski - bio je u upotrebi u arapskom Nabatejskom kraljevstvu (istočno i jugoistočno od Judeje), počevši od 3. stoljeća. BC e. Nabatejski aramejski je bio pod utjecajem arapskog, posebno u području vokabulara. Primjeri za to se mogu vidjeti u nekim dokumentima iz klisure Hever iu zbirci dokumenata koji navodno potiču iz klisure Tseelim.

Kršćanski palestinski aramejski - Primjeri ovog dijalekta su preživjeli u nekoliko tekstova iz Khirbet al-Mird.

grčki

Svi grčki tekstovi u svicima s Mrtvog mora napisani su tzv. Koine, uobičajeni dijalekt postklasičnog helenističkog i rimskog svijeta, na kojem je napisan i Novi zavjet. Ukupno je u Kumranskim pećinama pronađeno dvadeset sedam grčkih rukopisa. Ovaj broj uključuje ostatke devetnaest fragmenata papirusa pronađenih u Kumranskoj pećini br. 7, kao i nekoliko grčkih rukopisa sačuvanih u pećini br. 4, uglavnom grčkih prijevoda Biblije. Sadržaj većine rukopisa iz pećine br. nije moguće identifikovati, ali rukopisi su izuzeci. Knjige Izlaska i Jeremijina poslanica. Pokušaji da se neki od fragmenata pećine br. 7 identificiraju kao Enohova knjiga bili su neuspješni, a naučnici su oštro odbacili prijedlog da se oni vide kao odlomci iz Novog zavjeta.

8Hev 1

8Hev Dvanaest manjih proroka Gree (grčki svitak manjih proroka)

Većina grčkih rukopisa pronađenih u Judejskoj pustinji su papirusi iz rimskog perioda. Većina je pronađena iz pećina u koje su se sklonile izbjeglice i pobunjenici tokom pobune Bar Kokhwa (132-135. n.e.). Nekoliko jevrejskih neknjiževnih dokumenata koji datiraju iz 74. godine nove ere. e., pronađeni su u Masadi. Među književnim tekstovima na grčkom jeziku vredi pomenuti svitak Knjige dvanaest manjih proroka, koji je pronađen u klisuri Khever, a datira iz 1. veka pre nove ere. n. e. Još jedno neočekivano otkriće je tekst iz Wadi Murabbaata, napisan jambskim trimetrima.

Latinski

Latinski papirusi pronađeni u Masadi pripadali su rimskim vojnicima koji su tamo bili stacionirani nakon gušenja jevrejske pobune 74. godine nove ere. e. Vrijedi spomenuti vojnički platni spisak, spisak zaliha za terensku ambulantu i odlomak s citatom iz Vergilijeve Eneade. Otkrivena je i dvojezična lista latinskih i grčkih hebrejskih imena. U pećinama Wadi Murabbaat otkriveno je i nekoliko fragmenata na latinskom, koji datiraju iz 1.-2. stoljeća. n. e.

Mas 721 papVirgilije, latinski

arapski

Više od stotinu arapskih rukopisa, uglavnom iz 7.-8. vijeka. n. prije Krista, otkriveni su u Khirbet el-Mirdu. Ovo otkriće predstavlja najobimniju kolekciju drevnih arapskih papirusa pronađenih izvan Egipta. Osim toga, u Wadi Murabbaatu je pronađeno pet arapskih tekstova ispisanih na papiru – priznanica, ugovor i tri magijska teksta koji datiraju iz 10. stoljeća. n. e.